Mετά την επιβεβαίωση του γιατρού και τα πανηγύρια, η πραγματικότητα κτυπά: ‘θα γίνεις μαμά’… στα αλήθεια αυτή τη φορά.. Τα πάντα θα αλλάξουν, αφού πλέον ξεκινά τώρα μία καινούργια εποχή. Δεν είναι παράλογο αν περνούνε σκέψεις όπως: ‘δεν ξέρω τί να κάνω’, ‘πώς θα τα βγάλω πέρα;’, ‘δεν ξέρω αν θέλω τόσες ευθύνες’, ‘ίσως δεν είμαι έτοιμη’, στο μυαλό μίας μέλλουσας μαμάς.

Το σημαντικό που πρέπει να θυμάστε είναι πως δεν είστε μόνη, και πως κανείς δεν περιμένει να τα ξέρετε όλα απο την αρχή.  Δεν υπάρχει ένα βιβλιαράκι με οδηγίες που να εγγυήται πως το παιδί σας θα βγεί ‘φυσιολογικό’.  Υπάρχει πολλή έμφαση στο τί πάει λάθος και συνήθως το φταίξιμο είναι πάνω στις μητέρες.  Αυτό προκαλεί άγχος και αγωνία, ότι πρέπει να μεγαλώσουνε ψυχολογικά υγιή παιδιά, και η πιο μικρή πιθανότητα να κάνουνε κάτι λάθος κάνει τη δουλειά της μαμάς ακόμα πιο δύσκολη.  Ξεχνάνε τί σημαίνει να είσαι μαμά, να το χαίρεσαι και να το διασκεδάζεις, αφού οι ευθύνες και οι προσδοκίες είναι τόσες πολλές που αν δεν τα καταφέρουνε όλα (!) νιώθουνε πως έχουνε απογοητεύσει όλους και είναι ανίκανες, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί και ένα αισθημα χαμηλής αυτοεκτίμησης. 
 
Τί μπορώ να κάνω;
•Καταλάβετε πως δεν είστε superwoman!
Όταν βιώνουμε τέτοιες αλλαγές που σημαδεύουν τη ζωή μας, χρειαζόμαστε τη στήριξη του συντρόφου μας (ή άλλων αγαπημένων).  Στο κάτω κάτω, και αυτού παιδί του είναι.  Δεν είναι κακό να πείτε πως δεν ξέρετε τί να κάνετε, πως φοβάστε, πως έχετε κουραστεί, πως δεν μπορείτε άλλο.  Μοιραστείτε τις ευθύνες.  Σίγουρα κι αυτός το ίδιο περνά.  Μιλήστε ανοικτά για τα αισθήματα σας και αλληλοστηρικτείτε.  Είσαστε στην ίδια ομάδα και όχι αντίπαλοι.  Ζητήστε συμβουλές απο άλλους που ήτανε στη θέση σας, τί ήτανε βοηθητικό και τί όχι. Μην αφήσετε κανένα να σας κάνει να αμφιβάλλετε για τις ικανότητες σας και την αξία σας.
 
•Ένα μωρό μπορεί να μάθει πολλά στη μαμά του.  
Ακούστε το μωρό σας και ανταποκριθείτε στα μηνύματα του/ανάγκες.  Αυτό θα σας βοηθήσει στο να δημιουργήσετε μία σχέσης εμπιστοσύνης μαζί του, και να βελτιωθεί η αυτοπεποίθηση σας.  Να περιμένετε πως θα κάνετε λάθη μέχρι να καταλάβετε και να αρχίσετε να μιλάτε και εσείς στην ίδια ‘γλώσσα’ με το βρέφος σας.  Στο τέλος, θα καταλαβαίνετε τί σκέφτεται και θα ανταποκρίνεται στη φροντίδα σας.  Θα επικοινωνείτε και θα τα βγάζετε πέρα πιο εύκολα, αφού το βρέφος δεν θα εκνευρίζεται ούτε θα νιώθει ματαίωση.  Θα εμπιστεύεται τη μαμά του και θα χρειάζεται τη καθοδήγηση της για το τί είναι σωστό ή λάθος. 
 
•Φροντίστε τον εαυτό σας.
Μη αμελήσετε τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας.  Βρείτε χρόνο για να κάνετε κάτι που σας ευχαριστεί και ηρεμεί, έστω κι αν αυτό σημαίνει κάποιος άλλος να προσέχει το βρέφος.  Εσείς είστε το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του παιδιού σας.  Εξαρτάται απο εσάς και σας χρειάζεται.  Καταλαβαίνει πότε δεν είστε καλά και εξαιτίας της σύνδεσης του μαζί σας επηρεάζεται και αυτό, γίνεται πιο νευρικό και αγχώνεται. Είστε το παράθυρο του σε αυτόν τον κόσμο και ο ‘μεταφραστής’ του για το τί συμβαίνει μέσα του.  Οι ιδέες και τα πιστέυω του τότε αρχίζουνε να αναπτύσσονται. Προσέξτε το πώς συμπεριφέρεστε και το παράδειγμα που του δίνετε.  Το πιο πιθανόν είναι να κάνει τα ίδια κι αυτός όταν μεγαλώσει.  Δεν πειράζει αν δεν είναι όλα τέλεια, επειδή η σχέση σας βασίζεται στην αγάπη και εμπιστοσύνη, το βρέφος θα μπορεί να ανεχτεί τα λάθη.  
 
Ηρεμείστε, ετοιμαστείτε για ένα ξεχωριστό ταξίδι και απολαύστε το παιδί σας.