Eκεί που νομίζανε πως πιάσανε το νόημα του να είσαι γονιός, το παιδί μπαίνει στην εφηβεία. Ξανά απο την αρχή. Όλα μοιάζουνε να είναι τόσο δύσκολα, δεν ξέρεις τί είναι σωστό/λάθος, συνέχεια υπάρχουν φωνές και συζητήσεις, και άγχος αν θα καταφέρουν ποτέ να το ξεπεράσουνε. Για τα επόμενα 6 περίπου χρόνια δυστυχώς, θα πρέπει να δείξουν υπομονή. Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά οι έφηβοι θέλουν τους γονείς τους να είναι και φίλοι τους.
Αυτό που πραγματικά ζητάνε από τους γονείς είναι να ακούνε τις σκέψεις τους, τις χαρές, φόβους, διλήμματα τους. Πολύ γρήγορα οι γονείς θα τους πούνε τί να κάνουν και πώς, (από αγάπη φυσικά), αντί να σεβαστούν τον δικό τους τρόπο ή διαδικασία σκέψης στο να πάρουνε μία απόφαση. Όταν ο έφηβος νιώσει πως ακούστηκε, τότε πιο εύκολα θα δεκτεί μία εισήγηση ή γνώμη.
Το να ακούς τον άλλον είναι μία τέχνη που χρειάζεται εξάσκηση.
Ίσως να βοηθούσε αν βλέπατε λίγο τη δική τους την πλευρά:
Η ανάγκη για ανεξαρτησία.
Καθώς μεγαλώνουν πρέπει να αποχωριστούν τους γονείς και να μάθουν να λειτουργούν, να ακμάσουνε και να συναγωνιστούν με άλλους όμοιους τους. Θέλουν να είναι ανεξάρτητοι, να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, να έχουν εκείνοι τον έλεγχο για τη ζωή τους. Γι αυτό και πολλές φορές κάνουν το αντίθετο από αυτό που τους λένε.
Προβλήματα επικοινωνίας.
Ψέμματα: συνήθως συμβαίνουν όταν ένας έφηβος νιώθει πως η άποψη του δεν θα ακουστεί, αλλά ούτε και θα τη σεβαστούν. Αυτό κάνει κακό στη σχέση τους, και τους κρύβει ή δεν ρωτάει πλέον για άδεια. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να έχεις ειλικρινές συζητήσεις με το παιδί σου. Πόση ειλικρίνεια μπορείς να ανεκτείς; Μπορεί να μην είσαι έτοιμος να ακούσεις για τις νύκτες που διασκεδάζει, για σχέσεις κτλ. Πόσο ειλικρινής είναι ο έφηβος εξαρτάται απο το πόσο ανοικτά επικοινωνούν οι γονείς μαζί του.
Τεστάρουν τα όρια
Αυτό συνήθως συμβαίνει για διάφορους λόγους. Όχι μόνο για να επεκτείνουν την ανεξαρτησία τους, να αποκτήσουν νέες εμπειρίες, αλλά και για να τεστάρουν τη σχέση τους με τους γονείς. Σαν να ρωτάνε “Με βλέπεις; Είμαι σημαντικός αρκετά για σένα που παρακολουθείς τί κάνω; Ποιές είναι οι επιπτώσεις αν σπάσω αυτό τον κανόνα;”. Θέλουν να μάθουν για τους γονείς τους, για τη σχέση τους και άμα ξέρουνε ποιά είναι τα όρια της ελευθερίας τους νιώθουν πιο ασφαλής.
Τί μπορώ να κάνω;
- Να τους συμπεριφέρεστε με σεβασμό. Ακούστε αυτό που έχουν να πουν. Μην τους υποτιμάτε, και αποφύγετε φράσεις όπως: ” Είσαι ακόμα μικρός και δεν καταλαβαίνεις” .
- Μην είστε απόλυτοι αλλά πρόθυμοι να προσαρμόσετε ένα κανόνα αν χρειαστεί. Διαπραγματευτείτε.
- Να επιβεβαιώνετε την αγάπη σας με κάθε ευκαιρία. Ότι αυτός είναι ο λόγος για τις πράξεις, αποφάσεις σας, όχι η ανάγκη να έχετε τον έλεγχο.
- Δώστε τους ευθύνες.
- Να ρωτάτε τις σωστές ερωτήσεις χώρις να φαίνεται πως κάνετε ανάκριση. Να νιώθουνε πως μπορούνε να έρθουνε σε σας και όχι να φοβούνται.
- Να τους μιλάτε σαν να ήτανε ενήλικες, αλλά να θυμάστε πως είναι ακόμα παιδιά. Βοηθάει στο να νιώσουνε πως κάνετε προσπάθεια να καταλάβετε και πως βρίσκετε χρόνο για αυτούς.