Όταν ήσουνα 5 ήτανε η θέα σου. Έβαζες το κραγιόν της και τα σκουλαρίκια της και προσπαθούσες να περπατήσεις με τα τακούνια της. Ήθελες να είσαι όπως τη μανούλα σου. Μέχρι τα 13. Γιατί μετά έγινε η πιο ενοχλητική, ‘έξω-απο τα πράγματα-πλάσμα’ στον πλανήτη, που δεν αντέχεται.

Αργότερα, κάπου στα 20 με 30, γίνεται η καλύτερη σου φίλη και πάλι (αν είσαι τυχερή). Δεν υπάρχει αμφιβολία για το πόσο ισχυρός είναι ο δεσμός μεταξύ μάνας και κόρης. Eίναι τόσο ξεχωριστός που είναι ικανός να αλλάξει τις ζωές μας για πάντα, αφού μας μαθαίνει για έννοιες όπως αγάπη, οικογένεια, και σχέσεις, τα οποία έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας. Είναι όμως και ένας δεσμός που φέρνει λύπη, απογοήτευση, αφού είναι γεμάτος διαμάχες και συγκρούσεις.

Μάνα και κόρη δεν είναι πάντα ‘καλύτερες φίλες’. Ένας απο τους λόγους έχει να κάνει με το αν η μητέρα είναι έτοιμη να δεχτεί τη κόρη της ως ενήλικα. Για παράδειγμα, όταν σε επισκέπτεται, σου κάνει παρατηρήσεις για το καθάρισμα/συγύρισμα σου; Σε εμπιστεύεται πως είσαι αρκετά ανεξάρτητη και ώριμη να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις για τη ζωή σου (π.χ. με ποιόν είσαι, πώς ξοδέυεις τα λεφτά σου, τί κάνεις); Όταν συμβαίνει αυτό, βλέπουμε τις κόρες να ‘επαναστατούν' όπως τότε που ήτανε μικρές, και να παλεύουνε για λίγο έλεγχο. Δεν υπάρχει καλή επικοινωνία. Δεν ακούνε η μία την άλλη. Παρερμηνεύονται τα σχόλια και το ύφος, και επικρατεί θυμός και δυσαρέσκεια.

Τί μπορώ να κάνω;
• Μητέρες:
-Μη κριτικάρετε
Μπορεί εσείς να το βλέπετε πως θέλετε να βοηθήσετε αλλά αυτό πληγώνει μόνο τις κόρες σας και της κάνει να νιώθουν ανεπαρκείς. Χρειάζονται τις μητέρες τους να τις βλέπουν σαν ικανούς ενήλικες.
-Μάθετε να ακούτε
Δείξτε κατανόηση και αποφύγετε να συμβουλέψετε με βάση των πιστέυω και αξιών σας. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη απόφαση για αυτήν. Μόνη της πρέπει να καταλάβει τί πρέπει να κάνει. Αφήστε την να κάνει τα λάθη της, αλλά να ξέρει ότι εσείς θα είστε εκεί να τη στηρίξετε.
-Σκεφτείτε τί θα θέλατε τη δική σας τη μαμά να έλεγε ή να έκανε διαφορετικά, και εφαρμόστε το με τη δική σας κόρη.

• Κόρες:
-Προσπαθείστε να δείτε τη μαμά σας σαν άτομο. Θα βοηθήσει στο να έχετε περισσότερη υπομονή και κατανόηση απέναντί της. Ρωτήστε την για την ζωή της, εμπειρίες της. Τι είδους σχέση είχε με τη μαμά της; Ποιές ήτανε οι απογοητεύσεις της, οι χαρές που σημαδέψαν τη ζωή της;
-Είναι πολύ εύκολο να συμπεριφερθείτε σαν 15χρονο άμα είστε με τη μαμά σας. Σκεφτείτε ποιά είναι τα κουμπιά που πιέζει η μαμά, και βρείτε διαφορετικούς τρόπους να χειριστείτε την κατάσταση ή να ελέγξετε τις αντιδράσεις σας.
-Σκεφτείτε να μιλήσετε στη μαμά σας για πράγματα που σας ενοχλούν με ώριμο και στοχαστικό τρόπο, που να σας αντιπροσωπεύει σαν τον ενήλικα που είστε.
-Χωνέψτε πως για μερικές μητέρες είναι δύσκολο να δούν την κόρη τους σαν ενήλικα – θα είναι για πάντα το μικρό τους το παιδί.